Οι μέρες που θέλω να μη τις ... ζω!

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Υπάρχουν κάποιες μέρες που αισθάνομαι σαν να μη θέλω να τις ζήσω.

Είναι αυτές οι μέρες που ξυπνώ και είμαι φορτωμένος με τον φόνο μικρών παιδιών.
Με τους βιασμούς και τους εξευτελισμούς γυναικών. Με τον θανάσιμο τρόμο στα μάτια εκατομμυρίων αδυνάτων συνανθρώπων μου.
Με τα απλωμένα χέρια εκατομμυρίων πεινασμένων.
Με τους θρήνους πατεράδων και μανάδων μπροστά στα πτώματα των αγαπημένων τους σε κάποιες βομβαρδισμένες πατρίδες.

Είναι αυτές οι μέρες που κυκλοφορώ με μια θηλιά στον λαιμό και ματωμένα χέρια.

Είναι οι μέρες που θέλω να μη τις ... ζω!