Ποιός είσαι εσύ;

 

Ποιός είσαι εσύ;

με ρώτησες.

Μα ότι κι αν σου πω δεν ισχύει.

Πάντα θα είμαι αυτό που το βλέμμα σου και το υποσυνείδητο σου ορίζει.

Θα είμαι έρωτας, θα είμαι εχθρός, μπορεί και φίλος μπορεί κι αδιάφορος.

Ίσως στο τέλος της μέρας να είμαι μια θολή φιγούρα, που αφήνει το φευγαλέο σκίρτημα της πριν χαθεί.

Γι αυτό μη ρωτάς ποιός είμαι να σου πω.

Θα είμαι πάντα αυτό που νομίζεις.

Άσε μονάχα να μοιραστούμε αυτόν τον τυχαίο συγχρονισμό κι αν νοιώσαμε καλά κι αν στο τέλος της μέρας, μου κρατάς ακόμα το χέρι, τότε να είσαι σίγουρη ότι δεν θα ξανανοιαστείς ποτέ σου να ρωτήσεις "ποιός είσαι εσύ";

Κι αν τέλος οι δρόμοι δεν ταιριάζουν, το ίδιο πάλι θα συμβεί

Έτσι κι αλλιώς ο δρόμος αυτός δεν έχει τέλος για έναν πολέμαρχο ανθυποπληβείο!

Ο δρόμος είναι η μοίρα μου κι ο χρόνος ο πόλεμος μου.

Α.Β.