Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Σισύφεια μοίρα





Τι Σισύφεια μοίρα κι αυτή!

Τι γενετήσιο χάραγμα να φέρνεις άραγε στη ψυχή σου?

Την ώρα που ο ήλιος με ανοιξιάτικη τρυφερότητα χαϊδεύει το πρόσωπο σου.

Την ώρα που ο αγώνας και οι προσπάθειες, νιώθεις να ρίχνουν βάλσαμο στους κουρασμένους ώμους της ψυχής σου.

Την ώρα που νιώθεις δυνατός κι η φλόγα της δύναμης λες "δεν μπορεί να σβήσει".

Την ώρα που ο κατακόκκινος ιβίσκος σε φιλά λικνίζοντας τον λεπτό κορμό του.

Για κάποιο εφιαλτικό λόγο και πάλι, με ένα βουβό και απροειδοποίητο "κρακ" όλα χάνονται.

Και βυθίζεσαι βαθια στον βαλτωμένο κόσμο των δαιμόνων σου.

Στην απίστευτη μοναξιά του ακατανόητου.

Στη φρίκη του "χωρίς αύριο".

Στις πνιγηρές φλυαρίες του όχλου.

Στην απόγνωση των άηχων κραυγών σου.

Τυλιγμένος σε ένα κουβάρι από χιλιάδες κομμένα νήματα επικοινωνίας.

Βουλιάζεις με το βάρος όλου του κόσμου δεμένο στα πόδια σου.

Και ξέρεις ότι πρέπει να αρχίσεις ξανά τον ίδιο επίπονο αγώνα τις ίδιες κοπιώδεις προσπάθειες, για να σταθείς και πάλι πατώντας γερά στα πόδια σου ελπίζοντας πάντα ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που πέφτεις κι όχι η τελευταία φορά που σηκώνεσαι....



Γιάννης Αθανασιάδης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου