του Γιάννη Αθανασιάδη
Γενικά αγαπώ τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά.
Πάντα είχαμε σκύλο η γάτα ή και τα δύο στο σπίτι.
Από μικρός είχα δημιουργήσει πρόβλημα στη μητέρα μου διότι της κουβαλούσα ότι αδέσποτο έβρισκα στα οικόπεδα γυρνώντας από το σχολείο!
Η δικαιολογία μου ήταν ότι με κοιτούσαν στα μάτια και κλαίγανε.
Τέλος πάντων θέλω να πω ότι έχω ζήσει και κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα τους.
Θαυμάζω λοιπόν εκείνα τα σκυλιά που στέκονται σιωπηλά και περήφανα, αλλά όταν χρειαστεί να δράσουν είναι άκρως "αποτελεσματικά"!
Ενώ υπάρχουν και αυτά που χαλούν τον κόσμο από τα γαβγίσματα και την φασαρία και όταν τους την πέσουν φεύγουν και κρύβονται κάτω από το κρεββάτι ( Κάϊ- κάϊ - κάϊ ).
Πάντως αγαπώ όλους τους χαρακτήρες των ζώων (ζώα είναι) εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, αυτά που με σκυμμένο το κεφάλι και την ουρά στα σκέλια, μόλις γυρίσεις το κεφάλι σε δαγκώνουν και το σκάνε.
Ε... ναι ... αυτό.
Γενικά αγαπώ τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά.
Πάντα είχαμε σκύλο η γάτα ή και τα δύο στο σπίτι.
Από μικρός είχα δημιουργήσει πρόβλημα στη μητέρα μου διότι της κουβαλούσα ότι αδέσποτο έβρισκα στα οικόπεδα γυρνώντας από το σχολείο!
Η δικαιολογία μου ήταν ότι με κοιτούσαν στα μάτια και κλαίγανε.
Τέλος πάντων θέλω να πω ότι έχω ζήσει και κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα τους.
Θαυμάζω λοιπόν εκείνα τα σκυλιά που στέκονται σιωπηλά και περήφανα, αλλά όταν χρειαστεί να δράσουν είναι άκρως "αποτελεσματικά"!
Ενώ υπάρχουν και αυτά που χαλούν τον κόσμο από τα γαβγίσματα και την φασαρία και όταν τους την πέσουν φεύγουν και κρύβονται κάτω από το κρεββάτι ( Κάϊ- κάϊ - κάϊ ).
Πάντως αγαπώ όλους τους χαρακτήρες των ζώων (ζώα είναι) εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, αυτά που με σκυμμένο το κεφάλι και την ουρά στα σκέλια, μόλις γυρίσεις το κεφάλι σε δαγκώνουν και το σκάνε.
Ε... ναι ... αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου