Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Το υστέρημα της «φτώχειας μας» και το περίσσευμα της καρδιάς μας.




Αυτό το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν ξεχωριστό!

Ήταν μια πανδαισία συναισθημάτων, γεύσεων, συζητήσεων και τραγουδιού.

Όχι δεν είχε αστακούς και χαβιάρι! Ένα συνηθισμένο κοτόπουλο στο φούρνο είχε.

Δεν είχε ξεχωριστές μουσικές από κουαρτέτα και συμφωνικές ορχήστρες. Τα συνηθισμένα ρεμπέτικα και τις ροκιές που ακούω είχε.

Δεν ήμουν σε κοσμική ταβέρνα και πίστα. Στο τραπέζι του σπιτιού μας ήμουν.

Δεν είχα συντροφιά vip. Απλούς καθημερινούς ανθρώπους είχα για συντροφιά.

Μα τότε, θα αναρωτηθείτε, τι ξεχωριστό είχε.

Είχε την αγάπη και την συντροφικότητα που ανάβλυζε,

Από τα τσίπουρα που μας έστειλε ο συναγωνιστής Γιώργος από τη Δράμα.

Από την παρέα, του (επί της ουσίας) συντροφου Γιάννη!

Από το αυθόρμητο τραγούδι που στόλιζε η φωνή της κόρης μου και η γαϊδουροφωνάρα η δική μου.

Από το χορό της Μαρίας και το γέλιο της Δάφνης.

Από την συζήτηση, που χτίζαμε το όνειρο για μια αναγεννημένη πατρίδα!

Από την αρμονική αίσθηση μιας πληρότητας που την μοιραζόμασταν ολοι!

Αυτήν την σπάνια και πανάκριβη πληρότητα που την βιώνεις μόνο όταν την μοιράζεσαι.

Και που με ένα μαγικό τρόπο δίνει στις γεύσεις, στους ήχους, στο σώμα και στην ψυχή μια λυτρωτική αίσθηση ευτυχίας που κανένα ντάμπλ ντοτ δεν εξαγοράζει!

Αυτά τα Χριστούγεννα ήταν ξεχωριστά γιατί μοιραστήκαμε το υστέρημα της «φτώχειας μας» και το περίσσευμα της καρδιάς μας.

Είθε κάθε μέρα να είναι Χριστούγεννα για όλο τον κόσμο.

Γιάννης Αθανασιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου